Voormalig informateur Wouter Bos gaat in zijn column in De Volkskrant wel erg snel en feitenvrij door de bocht in zijn verklaring voor het verlies van de Partij van de Arbeid. PvdA-senator Adri Duivesteijn pakt hem daar terecht op aan. Maar Duivesteijn is nog mild.
In het kort komt Bos’ betoog hier op neer: de PvdA verloor zwaar tijdens de gemeenteraadsverkiezingen en dat is omdat regerende sociaaldemocraten in heel Europa nu eenmaal even niet populair zijn. Klaar, aldus Bos.
Zelden zo veel onzin gelezen in zo’n kort stuk.
Bos onderbouwt zijn stelling met het forse verlies van de Parti Socialiste in Frankrijk, zeg maar: de Franse PvdA .
Welnu. De Parti Socialiste van Francois Hollande verloor recentelijk de gemeenteraadsverkiezingen om drie redenen: Francois Hollande, Francois Hollande en Francois Hollande.  De Franse economie zit na twee jaar Hollandeïsme  nog steeds in de piepzak en de werkloosheid blijft hoog.
Dus een sociaal-democraat die verliest omdat hij veel bezuinigde, Wouter Bos? Integendeel. Hollande deed tot nu toe namelijk vrij weinig, ook qua bezuinigen. Hollandeïsme is inmiddels een synoniem voor op je handen zitten en hopen dat het goed komt.  Dat niks doen is juist wat irritatie oproept, ook onder veel PS-kiezers. En dan krijg je het lid op de neus.
Het gaat om wat mensen horen
De PvdA verloor fors omdat een groot deel van de PvdA-kiezers uit 2012 een heel ander beeld had bij het voorgespiegelde ‘eerlijke verhaal’ van Samsom in de verkiezingscampagne. Het is hier al vaker geschreven: het gaat niet om wat je zegt, het gaat om wat mensen horen. Het grote verschil tussen woord en daad roept irritatie op. Mensen voelden zich belazerd en stemden óf op een andere partij, of bleven thuis.
Met name de forse bezuinigingen in de zorg en de sociale zekerheid zitten veel PvdA-kiezers uit 2012 dwars. Dan kun je twee dingen doen, als PvdA: je dat aanrekenen en het signaal oppakken, zoals Duivesteijn betoogt (en Samsom nu lijkt te doen), of – zoals Bos kennelijk wil – stug doorgaan op de ingeslagen weg. Want ach, verliezen, dat doe je als bezuinigende sociaal-democraat toch wel.
Het lijkt erop dat de voormalige informateur van Rutte-2 in zijn column niet het achterste van zijn tong laat zien. Want de waarheid is dat hij dit kabinetsbeleid gewoon toejuicht, zeker na alle sindsdien gesloten akkoorden die het aanpasten (en ja, dat is strategie). Ga maar na: Diederik Samsom verklaarde vlak na het sluiten van het regeerakkoord dat Rutte-2 zaken zou aanpakken die vorige kabinetten hadden laten liggen. En ja, daartoe rekende hij óók de kabinetten met de PvdA.
Welke voormalige partijleider sloot zich daar enthousiast bij aan? Wouter Bos. “Politiek is niet voor bange mensen” is een favoriete uitspraak van hem. Maar Samsom zei dus eigenlijk dat Bos destijds een ietsepietsje te bang was voor de boze kiezer en om electorale redenen dingen liet lopen. En voor die pijnlijke constatering klapt Bos nu de handjes rood. Een vreemde vorm van politiek sado-masochisme.
De PvdA-kiezers van 2012 willen liever niet behandeld worden als een stel kinderen op de achterbank die hun waffel moeten houden over plassen omdat papa eerst wil doorrijden tot Parijs. Ze accepteerden en begrepen dat er bezuinigd zou moeten worden, dat de tering naar de nering zou moeten worden gezet. Maar vervolgens werden ze geconfronteerd met een kabinet dat veel forser het mes in de zorg en de sociale zekerheid (Participatiewet) zette dan ze was voorgehouden. En daarvoor is de PvdA flink afgestraft.
Inderdaad, het kabinet waarvoor Wouter Bos mede-verantwoordelijk is. Daar zou hij best eerlijk over mogen zijn.
PS*:
Als ik partijvoorzitter Hans Spekman, voormalig Wiardi Beckman Stichting-curator Lodewijk Asscher of Ad Melkert was, dan had ik Bos nog wel een andere, vrij prangende vraag te stellen naar aanleiding van zijn column. Bos stelt plompverloren dat de PvdA nog geen ‘verbindend verhaal’ heeft. Mag daaruit geconcludeerd worden dat hij de uitkomsten van het richtinggevende project Van Waarde verwerpt? Of kent hij dat helemaal niet?
Beiden zouden best schokkend zijn. Maar dat is dan vast de schuld van de algehele malaise van de sociaaldemocratie in zuidoost Afrika.
Communicatiestrateeg en schrijver van het boek ‘Megafoonpolitiek‘. Op Twitter te vinden als @kajleers. Politiek bewust, voormalig financieel-economisch journalist, muziekmaker, professionele kletskous, schrijver. Geeft ook social media-trainingen, denkt graag met je mee over communicatiestrategie. En ja, content is en blijft King.