Jacques Monasch, Kamerlid voor de Partij van de Arbeid, is nooit bang geweest om knuppels in hoenderhokken te gooien. Maar de manier waarop en de twijfels over zijn motivatie maken hem niet populair in eigen kring.
Nu neemt hij weer de knuppel ter hand door het lijsttrekkerschap van Diederik Samsom ter discussie te stellen.
Het was nauwelijks opgevallen, waarschijnlijk vanwege het late tijdstip. Maar in de nacht van afgelopen zondag op maandavond begon de campagne voor de volgende verkiezingen voor de PvdA. Toen, in het Radio1-programma De Overnachting, liet Diederik Samsom zich ontvallen dat hij nog een keer de kar wil trekken voor de partij. Samsom’s aankondiging maakt een tegenkandidatuur vrijwel kansloos.
Het Centraal Plan Bureau (CPB) moet verkiezingsprogramma’s gewoon blijven doorrekenen en politieke partijen moeten hun hypocriete krokodillentranen achterwege laten. Wie zich stoort aan de beperkte modellen van het CPB moet boter bij de vis geven en eindelijk voorstellen het CPB te fuseren met het Sociaal Cultureel Planbureau en het Planbureau voor de Leefomgeving.
Pieter Hilhorst schreef een ongenadig openhartig boek over zijn periode als wethouder en lijsttrekker voor de Partij van de Arbeid in Amsterdam. Het is verplicht leesvoer voor eenieder die de politiek in wil om iets te veranderen. Vooral omdat je leert hoe je dat nÃet moet doen. Hilhorst’s verhaal over zijn anderhalve jaar in de politiek is dat van valkuilen, onverwijtbare naïviteit, hoop, vertwijfeling en drama. En ja, hij had nooit zo aan zijn avontuur moeten beginnen.
In de politieke communicatie gaat het uiteindelijk om het verhaal zoals dat in de media of elders verschijnt. Het echte verhaal, waar het ooit mee begon, kan anders zijn. De insteek is veranderd of de framing pakt totaal anders uit. Ook ik krijg wel eens het verwijt dat ik iets niet goed gezien heb, want “het zit anders”. Welnu, beste klager, dat maakt niet uit: als het anders in de krant komt dan jij wilde, dan is het ergens dus fout gegaan. En sorry, daar ben jÃj toch echt verantwoordelijk voor.
Met de hete adem van de PVV in de nek en het maatschappelijke debat waarin de vluchtelingencrisis centraal staat, gaat de VVD in het offensief. Omdat Mark Rutte als premier beperkt is in zijn bewegingsruimte is het Halbe Zijlstra die de cavalerie leidt, in een poging zich de PVV van het lijf te houden en het initiatief in de publieke discussie naar zich toe te trekken. Daarbij laat de partij alle scrupules varen; angsten die leven onder kiezers worden maximaal versterkt.
Als straks blijkt dat Geenpeil genoeg ondertekenaars heeft om een raadgevend referendum af te dwingen, komt er extra druk te liggen op politiek Den Haag. De jongens en meisjes van Geenstijl zouden niets liever zien dan dat de meerderheid in de Tweede Kamer de uitslag van het referendum naast zich neerlegt. Dan knalt pas écht de kurk van de champagne in Amsterdam-Noord.
Als bepaalde partijen in de Amsterdamse gemeenteraad er op uit waren om middels de raadsenquête over de stadsfinanciën nog eens lekker hun gram te halen over vorige bestuurders, dan zouden ze wel eens van een koude kermis thuis kunnen komen. Als dit een serieuze enquête is, ontkomen de gemeenteraadsleden er niet aan ook hard te zijn over het eigen functioneren.
PvdA’er Jeroen Dijsselbloem krijgt na de deal met Griekenland kritiek uit eigen kring: hij zou ‘neo-liberaal’ zijn, een ‘kille technocraat’ die ‘geen sociaal-democraat’ is. Dat probeert hij te pareren in een interview. Daarin maakt hij een klassieke fout: in plaats van het belichten wat hem politiek motiveert, wat zijn ideologische ijkpunten zijn, schildert hij het contrast met een ander. Zo weet de lezer nog steeds niet wat Dijsselbloem drijft.
Bovenstaande betekent dat medio mei de kandidatenlijsten ingeleverd moeten zijn. Indien de maximale termijn voor verkiezingen wordt aangehouden (dit kan natuurlijk altijd korter), zullen de Tweede Kamerverkiezingen medio juli plaatsvinden — nog net voor de grote zomervakanties.
Het demissionaire kabinet draagt — met of zonder PvdA-bewindslieden, maar waarschijnlijk zonder — ondertussen vooral zorg voor de uitvoering van de hervormingen van Rutte-II en een door de Kamer geamendeerde begroting voor Prinsjesdag.
Vanaf eind juli starten (bij geschikte meerderheid) de onderhandelingen tussen VVD, D66 en CDA, en anders VVD, D66 en SP. Met wat geluk kan Rutte-III nog net op tijd voor Prinsjesdag aantreden met opnieuw een ambitieuze hervormingsagenda, waarna het werk aan een nieuw belastingstelsel serieus kan beginnen en Nederland vanaf 1 januari keurig met een missionair kabinet van start kan met het voorzitterschap van de Europese Unie.