Mensen die de minister van Financiën dood willen rijden. Mensen die de premier dood willen rijden. Mensen die niet meer snappen dat de minister en de premier dat niet snappen. Mensen die vinden dat de koningin maar op moet donderen omdat ze iets verstandigs zegt. Lekker makkelijk ook: de koningin mag niets terugzeggen. Prijsschieten. Mensen die liever hebben dat hun stad in de fik wordt gezet, in plaats van dat voorkomen wordt dat de stad dus de fik in gaat. Mensen die vinden dat alles wat met een accent praat in principe geitenneukers zijn, en die dan heel verrast zijn dat de beledigden in kwestie boos worden. Mensen die vandaag nog – wat, gisteren! – alle ongelovigen het liefst zouden onthoofden. Sterf maar. Mensen die niet willen dat anderen plezier hebben. Mensen die zichzelf tekort gedaan voelen. Mensen die niet willen dat anderen, die misschien niet zo hard werken als zij, toch een leuk salaris verdienen. Mensen die niet willen dat anderen, die veel harder werken dan zij en ook nog eens heel veel meer verantwoordelijkheden hebben, heel veel meer verdienen. Mensen die drie keer per jaar op vakantie gaan. Mensen die zouden willen dat ze zich één keer per 5 jaar een vakantie konden veroorloven – in Limburg. Limburg, dat wenst dat mensen zich wat vaker dan die ene keer per 5 jaar een vakantie konden verloorloven – een vakantie in Limburg. Mensen die A willen ten koste van B, kortom, terwijl C mag doodvallen ten faveure van D.
Het is en blijft knap, zo’n scala aan verschillende meningen in één klein landje. Dat is zeker. Nu alleen nog de trots en de terugkeer van fatsoen.