De voordeur valt dicht en dan blijft het opeens, voor het eerst in acht jaar, stil in huis. Geen getik meer van kattennageltjes op het parket die naar mij toe komen, geen kopje meer tegen mijn scheenbeen en dan snel, snel, snel naar de kast waar het eten staat. Of – vaker – een licht verstoorde blik van jou, een wakker geschrokken, iets te zware kater die deed waar je zo goed in was: heerlijk slapen op het zachte bed, waar je zo graag op sprong om je lekker in het nog warme dekbed te wurmen, het liefst daar waar ik sliep – ik denk ook omdat mijn geur daar hing. Dat wil ik in ieder geval graag geloven.
Bedrijven moeten niet zomaar geholpen worden met overheidsgeld, schrijft een breed pallet aan economen, schrijvers, acteurs, publicisten, hoogleraren en oud-politici. Waarom zou een Booking.com gered moeten worden met geld van de belastingbetaler? Vergeten wordt dat de onderliggende constructies zoals bij een Booking.com het gevolg zijn van wetgeving die dit allemaal mogelijk maken. Die wetten zouden nu eens aangepakt moeten worden – en daarvoor moet je aankloppen bij de partijen in de Tweede Kamer.
Toen Nederland in 2005 een referendum organiseerde over wat in de volksmond de ‘Europese grondwet’ ging heten, waren voorheen eurokritische bestuurders als premier Jan-Peter Balkenende en zijn minister van Financiën Gerrit Zalm ineens hartstikke pro-EU. Nadat ze jaren lang mopperden dat de Europese Unie meer kostte dan opleverde – steeds herhaalden zij dat Nederland een nettobetaler was, en dat dat best minder kon – gingen zij in de campagne de boer op voor een onomwonden Ja-stem.
De hoop achter Brexit
Groot-Brittannië is uit de EU; Brexit is een feit. Naast het verdriet van zij die liever hadden gezien dat het land bleef, is er opluchting, hoop en optimisme onder dat deel van het Britse volk dat Brexit steunt. Maar waarom steunen zij het eigenlijk, en waarom loopt Boris Johnson het risico op een enorme backlash?
Amerikaanse progressieve campagnevoerders menen een serum gevonden te hebben voor een virus dat progressieve partijen overal heeft besmet: angst om te praten over immigratie en integratie. Veldonderzoek en het daadwerkelijk uitvoeren van de daaruit voortvloeiende eenvoudige aanbevelingen laten zien dat veel meer kiezers dan alleen de linkse basis ontvankelijk zijn voor een progressieve boodschap. Lees verder voor een beknopte uitleg en de simpele drieslag.
Bewezen: #fakenews werkt.
De discussie over het effect van nepnieuws en leugens op de politieke voorkeur van kiezers is beslecht. Want ja: nepnieuws en leugens beïnvloeden inderdaad die keuze, zo bewijst nieuw empirisch onderzoek eindelijk. Dat kan niet zonder gevolgen blijven.
In De Volkskrant stelt Raoul du Pré, chef politieke redactie van die krant, voor dat een volgend regeerakkoord over hoofdlijnen gaat. Wisselende meerderheden zijn te vinden voor voorstellen. Sympathiek idee, maar om typisch Haagse redenen gaat het niet werken.
Lessen uit Albion
Als vanouds ging de verkiezingsstrijd in Groot-Brittannië tussen de Conservatieven en Labour. De uitslag is bekend: Labour leed onder Jeremy Corbyn de grootste verkiezingsnederlaag sinds 1935 en Boris Johnson haalde een overwinning die sinds de Thatcher-jaren niet meer gezien is. Hieronder enkele lessen uit de strijd, die vreemd genoeg allemaal niet nieuw zijn. Het zat ‘m vooral in de uitvoering.
Stampvoetend trekt alweer een stoet Bang & Boos Nederland langs de redacties van de ‘mainstream media’. Menig commentator heeft er de afgelopen dagen op gewezen dat de verontwaardigden wel heel vaak te horen, te zien en te lezen zijn, voor een groep die zich niet gehoord waant. Maar daar gaat het dan ook niet om. Het echte verwijt, de werkelijke motivatie is niet dat men niet gehoord wordt, maar dat niet gehoorzaamd wordt.
The political system in the United States is broken. It has succumbed to incredible levels of polarization. The Founding Fathers were wrong: it turns out that the American republic is weak, not strong. Setting up the republic the way they did was a mistake, and it should be corrected.