Op 2 maart zijn er Statenverkiezingen, die bepalend zijn voor de samenstelling van de Senaat. Die is weer cruciaal voor het goedkeuren van door het minderheidskabinet goedgekeurde wetten. Dus voor het kabinet Rutte-1 hangt heel wat van die verkiezingen af: in de Eerste Kamer moet een meerderheid komen. Voor de oppositie geldt dat zij dat juist moeten zien te voorkomen. Voor alle partijen geldt dat de hele zaak draait om de opkomst, want de Statenverkiezingen interesseren kiezers bar weinig.
(Foto: Roel Wijnants / Creative Commons)
Wie dacht dat Femke Halsema rond deze tijd terug zou treden, mag nu de hand opsteken. Drie maanden voor de cruciale Statenverkiezingen, die kunnen leiden tot een definitieve doorbraak van Groenlinks, krijgt Jolande Sap de zware taak een eigen profiel op te bouwen en de verschillende vleugels binnen de partij gedeisd te houden. Sap zal er nog een hele klus aan krijgen, want Halsema laat geen gespreid bedje achter.
In heel Nederland kwamen enkele tienduizenden mensen bijeen om te schreeuwen tegen de bezuinigingen op cultuur (in feite: de uitgaven op die van 2010 zetten voor de komende jaren) en de verhoging van de BTW op kaartjes voor de podiumkunsten. Linkse partijen zijn content: ze denken een belangrijk onderwerp te pakken te hebben, een stok waar ze Rutte’s kabinet mee kunnen slaan. Dat zou nog wel eens tegen kunnen vallen. Kan de linkse oppositie niet iets beters verzinnen, iets dat dichter bij de mensen staat?
Careful, wondering, happy, elated, satisfied, questioning, disappointed, confused, nervous, shocked, angry, furious. Never before has a US President created such a torrent of emotions among his (former) political supporters. But that is exactly what Obama has done. Since his inauguration, Obama has pushed away many of his closest allies in the electoral playing field. And so far, he isn’t showing his people how he intends to get them back into his fold.
En zo sta je opeens in een boek. Frits Conijn, journalist voor Het Financieele Dagblad, schreef een boek over voormalig DSB-baas Dirk Scheringa. Twitteraar Jaap Stalenburg wees mij erop dat informatie uit een artikel op dit blog tot twee keer toe geciteerd wordt. Dat gaat over Kirsten Verdel, de public relations adviseur die door Scheringa persoonlijk bij zijn strijd betrokken werd om DSB van de ondergang te redden.
Ik heb nog geen idee hoe de quotes precies uitvallen, noch in welke context zij gebruikt worden. Maar het is natuurlijk een vooruitgang om te zien dat een artikel van een blog gebruikt wordt als bron. En waarom ook niet? De tijd dat een blog de autoriteit van een bron onderuit haalde omdat dit medium niet tot ‘de media’ zouden behoren, ligt nu toch wel achter ons. Hoop je dan. Zo, en nu dat boek maar eens bestellen.
De gemeente Amsterdam zal niet meebetalen aan het wereldkampioenschap voetbal als dat naar Nederland komt in 2018. Dat liet wethouder van Financiën Lodewijk Asscher weten in reactie op uitspraken van CDA-Tweede Kamerlid Ger Koopmans.
Femke Halsema heeft de aanval geopend op de Partij van de Arbeid. Met een slim uitgekiende strategie kon zij het initiatief nemen, de PvdA in het defensief drijven, zichzelf profileren en tegelijkertijd het inhoudelijk tekort van de PvdA bloot leggen. Halsema wint op alle fronten.
Wilders is woest. Nu er daags na de affaire Eric Lucassen in de vorm van PVV-kamerlid James Sharpe wéér een lijk uit een kast valt, moet het afgelopen zijn. De geloofwaardigheid van de PVV staat op het spel; de door Wilders zo gevreesde vergelijking met de LPF steekt de kop op, en dat vijf maanden voor de zo belangrijke Statenverkiezingen.
Obama’s signature reforms hang in the balance. To preserve them, re-election in 2012 is not merely an option: it is an obligation. If he wins re-election, he will gain the strongest possible ally in his quest to solidify his reforms, and thus his legacy: time.
“Bailouts, AIG bonuses, stimulus, health care, cap and trade, taxes. All of the above. Bottom line, Obama and the Democrats inherited an anxious America. One that was willing to give the Democrats a shot at fixing things, but was terrified about the next shoes that could drop. And, in the end, what they saw from Congress was, well, more shoes. What they wanted was a vision for how this country was going to get back on track economically. And, despite talk from many top Democrats, including the president, that they just needed better messaging, it was the message itself that was the problem — not the fact that they didn’t sell it well enough.”
– Rick Klein in The Note