Van: Kaj
Aan: Jort Kelder
Onderwerp: ‘Bennie links, bennie rechts’
Verzonden:  16:32, donderdag 22/11/2007Â
Leuk stukkie op je site Jort, naar aanleiding van je bezoek aan ‘Pauw & Witteman’Â en de discussie die je daar had met minister Ella Vogelaar (PvdA – ‘nuff said). Ik kan je verbazing over de mate van polarisatie wel begrijpen, maar aan de andere kant dacht ik ook: als je nu pas in de gaten krijgt hoe gepolariseerd Nederland is, onder welke steen heb jij dan geleefd de afgelopen tijd?
Je hebt kennelijk echt geen idéé hoe diep de pijn zit, hoe groot de angst en onzekerheid is en in hoeverre dat tot bijna tastbare polarisatie leidt.
Afgelopen week nog riep een blogger op het (ik zeg: extreem-)rechtse Het Vrije Volk op tot een — and I Quote — “gewapende strijd tegen links”.
De mensen die vervolgens hun steun uitspraken op zijn blog vielen lang niet allemaal in de kaalkopjes-categorie.
En het gaat snel. Mensen die 5 jaar geleden nog tégen Geert Wilders waren en hem te extreem vonden, sluiten zich nu helemaal aan bij zijn meest recente mafkezerij, namelijk het niet langer meer toelaten van islamitische immigranten in Nederland.
Net als extreem-rechtse Amerikanen in de Verenigde Staten het Bush nog zouden vergeven als hij met z’n lid in de aars van zijn hond gevonden zou worden, zolang hij maar extreem-conservatieve rechters in het Hooggerechtshof blijft benoemen, zo vergeven veel Nederlanders het Wilders dat hij blijft toestaan dat zijn Hongaarse vrouw een dubbel paspoort blijft houden, zolang Wilders maar de islamitische zondebok in elkaar blijft beuken.
Net zoals in de VS kan een linkse politicus rond het middaguur naar de wolkenloze hemel wijzen en zeggen dat de lucht lichtblauw is van kleur, maar de van angst bevende rechtse burgerman zal het hoofd schudden en zeggen dat de lucht groen is — alleen omdat de linkse politicus nu eenmaal ‘beweeert’ dat de lucht lichtblauw is. Feiten, kortom, doen er niet meer toe; iedereen dient maar rekening te houden met de angst van de burgerman.
Tot nu toe leefden de feitelijke wereld en de politieke realiteit naast elkaar, schoven langs elkaar heen als in een soort van Koude Oorlog. Maar nu dringt nog een derde actor zich op: de subjectieve burgerman die wil dat zijn subjectieve waarneming niet alleen verheven wordt tot feit, maar ook politieke realiteit. Een burgerman, echter, die er geen genoegen meer mee neemt dat er andere burgermannen zijn die zeggen dat zijn waarneming niets te maken heeft met de realiteit zelf, en daar op zeer agressieve wijze tegen ageert.
Het maakt voor vele mensen dus niet meer uit wat Vogelaar zegt. Net als wauwelende imams die tijdens discussieprogramma’s op Al Jazeera maar gewoon onverstaanbaar door het betoog van een liberale opponent heen gaan schreeuwen, stopt de gemiddelde Wilders-fanaat vingers in de oren en begint te krijsen, om enerzijds Vogelaar’s woorden niet te hoeven horen en anderzijds te voorkomen dat anderen haar kunnen verstaan.
Als je zelf nou eens wat vaker in bijvoorbeeld de Kinkerstraat te Amsterdam had rondgelopen en niet in de PC Hooft, beste Jort, dan had je aan de ‘maatschappelijke modder’ kunnen ruiken en geweten hoe de vlag erbij hangt. Maar nee, in dat soort buurten “wil ik nog niet dóód gevonden worden!”, zo riep je tijdens een gesprek op de Quote-redactie, enige jaren terug.
Misschien een leuk terugkerend item voor ‘Pauw & Witteman’, of wellicht een eigen programma genaamd ‘Jort Snuift!’: Jort Kledder gaat in Nederland rondruiken, snuift daar gespreksonderwerpen op en gaat vervolgens over die onderwerpen in gesprek met mensen die doorgaans anoniem rechts lopen te schreeuwen op blogs en de politici die zij trachten te besmeuren.
Lijkt het je wat?
Communicatiestrateeg en schrijver van het boek ‘Megafoonpolitiek‘. Op Twitter te vinden als @kajleers. Politiek bewust, voormalig financieel-economisch journalist, muziekmaker, professionele kletskous, schrijver. Geeft ook social media-trainingen, denkt graag met je mee over communicatiestrategie. En ja, content is en blijft King.