Zucht. Drie maanden post-Kredietcrisis 2008, en eergisteren mocht ik alweer vernemen dat een IT-servicesbedrijf begonnen is met het wegpesten van bankzitters. IT-specialisten dus die niet op detacheringsklussen gestuurd kunnen worden omdat er simpelweg geen opdrachten zijn dankzij de recessie.
Toch maakt het bedrijf nog steeds een dikke winst. En toch moeten bankzitters opeens toch acht uur per dag achter een computer zitten op het hoofdkantoor, waar niets te doen is. En krijgen ze kutklussen als het kopiëren van handleidingen — zeshonderd keer. Wegpesten, heet dat.
Ook wordt opeens alles wat ze doen en niet doen opgeschreven. Kom je om vijf over negen ’s ochtends binnen, terwijl je er om 09:00 stipt had moeten zijn? Dan wordt dat aan je dossier toegevoegd. Vijf minuten langer gelunched dan de 30 minuten die ervoor staan? In het dossier. Heb je op maandag de zeshonderd kopieën binnen anderhalf uur gedraaid, en doe je daar op dinsdag opeens twee uur over, dan volgt er meteen een ingelast functioneringsgesprek. En dat gaat uiteraard ook in het dossier, net zo lang tot men voor een ontslagvergunning of rechtszaak genoeg ‘bewijslast’ heeft.
En waarom? Omdat het bedrijf een dikke winst draait, maar naar de zin van de aandeelhouders niet genoeg winst. Die aandeelhouders draaien op andere deelnemingen dikke verliezen dankzij de recessie, en daarvan zijn hun winstgevende deelnemingen nu de dupe; die moeten de olijfpers nóg verder aandraaien en de laatste druppel olie uitpersen.
Schandalig. De naam van het bedrijf brandt aan mijn vingertoppen.
Communicatiestrateeg en schrijver van het boek ‘Megafoonpolitiek‘. Op Twitter te vinden als @kajleers. Politiek bewust, voormalig financieel-economisch journalist, muziekmaker, professionele kletskous, schrijver. Geeft ook social media-trainingen, denkt graag met je mee over communicatiestrategie. En ja, content is en blijft King.