Mendoza

Iguazú was fantastisch. Nog nooit zoveel grote, mooie watervallen in één keer gezien. Nu zijn we in Mendoza.

Iguazú ligt eigenlijk in de jungle, en dat hebben we gemerkt. Stel je voor dat je in een dierentuin vanuit de Nederlandse kou de tropische kas binnenloopt. Heb je vast wel eens gedaan. Welnu, in die natte warmte hebben wij drie dagen rond gelopen.

Dus we waren wel een béétje opgelucht toen we weer in de bus stapten die ons terugbracht naar Buenos Aires. Puerto Iguazú, waar we verbleven, is vrijwel niets aan. Iedereen komt er voor de watervallen en die waren dan ook ronduit spectaculair.

Er zijn zeker 10 watervallen, die ontstonden in de Iguazú-rivier dankzij een aardverschuiving. Het begint met ´El Garganto del Diablo´, de ´keel van de duivel´, waar zo´n vijf watervallen min of meer rondom elkaar gesitueerd zijn. Die storten samen omlaag op bijna hetzelfde punt en dat zorgt voor een enorm watergeweld en kabaal.

Vervolgens krijg je nog een stuk of vijf andere watervallen, die je van boven, links en rechts en zelfs van onderen kunt bekijken. Pas als je onderaan staat besef je hoe groot de watervallen eigenlijk zijn. De San Bottelli lijkt wel zo groot als de Bijenkorf in Amsterdam — volgens mij is ´ie ook echt zó hoog en breed.

Je houdt er wel een nat pak aan over, maar als je jezelf net een uur door 32 graden en 90 procent vochtigheid heengesleurd hebt, is het heerlijk om in die dikke, koele mist te staan die als een deken over je heen getrokken wordt.

Verder veel mooie natuur gezien. Leguanen zo groot als je arm die zich van dichtbij laten fotograferen, mooie tropische vogels, wilde cavia´s (nou ja, daar leken ze in ieder geval op…), interessante spinnen, gier-achtigen… Het was er allemaal in het wild te zien.

En nu dan Mendoza. We reden vanuit Iguazú terug naar Buenos Aires en pakten daar diezelfde dag nog het vliegtuig naar deze streek vlakbij de Chileense grens, die bekend staat als hét wijngebied van Argentinië. In alle gidsen staat dat je Mendoza e.o. gezien móet hebben, waarvan akte. Helaas blijkt nu wel dat zo´n 60 procent van die mooiheid bestaat uit het bezoeken van wijngaarden. Dat is dan wel weer een tikje jammer, want wijngaarden – die hebben we wel gezien. Niettemin gaan we er vast nog één bezoeken.

Vandaag gaan we een auto huren en beginnen we met wat rondtoeren. Waarschijnlijk eerst naar een beroemd thermisch bad hier vlakbij. Is ook weer eens lekker, simpelweg relaxen.

De hotels in Buenos Aires en El Calafate zijn alvast geboekt voor het laatste deel van de reis in Argentinië.

Kaj

Communicatiestrateeg en schrijver van het boek ‘Megafoonpolitiek‘. Op Twitter te vinden als @kajleers. Politiek bewust, voormalig financieel-economisch journalist, muziekmaker, professionele kletskous, schrijver. Geeft ook social media-trainingen, denkt graag met je mee over communicatiestrategie. En ja, content is en blijft King.