COLUMN Kelder botert door: ruzie met Quote

Jort Kelder haalt op zijn website fors uit naar zijn voormalige werkgever. Kelder corrigeerde op zijn site 925.nl het rekenwerk van de Quote500.

Het blad zou te weinig rekening hebben gehouden met de kredietcrisis, die van invloed was op het vermogen van de miljonairs in de lijst. Op zich terecht. Maar Kelder heeft boter op zijn hoofd, want ook onder zijn leiding stonden er beschamende fouten in de lijst.

Kelder gaf aan een collega van een ander blad binnen de uitgeverij de opdracht om de hele Quote 500-lijst nog eens na te lopen. Daar was die redacteur enkele maanden mee bezig. De resultaten van zijn werk waren schokkend: er stonden al een tijd doden op de lijst, en er waren nog meer grove fouten. Maar niemand van het peperdure speciale redactieteam, dat ieder jaar de Quote 500 berekent, die dat was opgevallen.

De ‘foutjes’ werden met stille trom uit de lijst verwijderd. Een pijnlijk punt voor Kelder, want hij zat immers jaar in jaar uit de accuraatheid van de lijst te verdedigen tegenover iedereen die ook maar de minste kritiek uitte. Het ergste verwijt dat je in Kelder’s nabijheid kon uiten, was dat de samenstelling van de lijst ‘nattevingerwerk’ was. Dan ontplofte Kelder steevast. “Wij hebben een groot team… Experts… Professionals… Rekenwonders… Kost veel geld…” Dat waren zo’n beetje de argumenten.

Maar goed, die dure rekenwonders zagen dus wel jarenlang over het hoofd dat er doden op de lijst stonden.

En nu gaat Kelder all-out tegen Quote. Hij lijkt een appeltje te schillen te hebben met zijn voormalige werkgever, waar hij het blad Quote groot mocht maken. De directie krijgt in zijn column een sneer; die zouden op hun jachten dobberen terwijl (vermoedelijk ontslagen) werknemers “zonder pensioen het schip ingaan”.

Pardon? In zijn tijd als hoofdredacteur heeft Kelder zich, bij mijn weten, niet één keer bemoeid met het sociale beleid van Quote. Een andere, ongeschreven regel binnen de uitgeverij was dat een werknemer met een vast contract per definitie nóóit een afkoopsom of sociaal plan meekreeg. Daar was de directie uit principe tegen. Men hield overtollig personeel nog liever op de payroll. Tegen het principe had Kelder niet zoveel, wel had hij een probleem met de overtollige werknemers die op zíjn budget drukten.

In zijn column op jortkelder.nl moet de huidige hoofdredacteur van Quote, Sjoerd van Stokkum, het ook ontgelden. Kelder beschuldigt Van Stokkum indirect van egocentrisme, het onder de paraplu van Quote opzetten van duistere handeltjes met schimmige figuren, en vriendjespolitiek die de journalistieke onafhankelijkheid van het blad zou schaden.

Het egocentrisme van Van Stokkum bleek uit een dure neukpartij. Tijdens een Quote 500-feestje was Van Stokkum met een bepaalde dame de garderobe ingedoken. Haar man was not amused. Hij bleek een vaste adverteerder, en zegde prompt zijn advertentiecampagne van 300.000 euro af.

Voorts was er een hoop gedonder rond de Quote Challenge race, die Van Stokkum ieder jaar organiseerde. Uiteindelijk was hij meer bezig met de race dan met stukjes voor het blad, vond Kelder. Na enige aanvaringen vertrok Van Stokkum. Des te vreemder dus dat juist Van Stokkum door de directie op Kelder’s oude stoel werd neergezet. Dat zal bij Kelder kwaad bloed hebben gezet.

Zoals te verwachten viel, trekt het ego van Van Stokkum de veeg uit de pan van ego Kelder niet, en dus trekt Van Stokkum weer flink van leer tegen Kelder. Beide heren kennende, zal er niet snel een einde komen aan deze vete.

Toch kwam het allemaal niet onverwacht. Wel ben ik enigszins verbaasd dat Kelder nu de moraalridder gaat uithangen. Hijzelf cultiveerde immers de egocultuur. Daar selecteerde hij zijn personeel op.

Toen een vormgever nodig was voor het blad, hadden Kelder en de toenmalige art director een gesprek met een sollicitant. Op de vraag “wat kom je hier doen?” van de art director, antwoordde de sollicitant droogjes: “Aan jouw stoelpoeten zagen.” Dat vond Kelder zó’n geweldig antwoord dat hij de sollicitant direct aannam. Kelder vertelt het verhaal nog vaak, alsof het iets fantastisch is.

Kelder is een complex persoon die op vele vlakken boter op zijn hoofd heeft. Hij verwijt de huidige hoofdredacteur van Quote van alles, maar vergeet de kilo’s gekarnde zuivel op zijn eigen kruin.

Ondanks dat structurele mankement, nagelt Kelder hypocrieten graag aan het kruis.

Voorbeeldje. Hij is een vegetariër en voert al jaren een kruistocht tegen het doden van dieren. Onlangs zei hij in een programma van Llink nog dat hij er niet tegen kan dat mensen tranen met tuiten huilen als ze in de krant een verhaaltje lezen over een koe die uit een sloot gered werd, maar die vervolgens geen problemen hebben met een vleesadvertentie op pagina 7.

Inderdaad, behoorlijk hypocriet. Maar wat zouden die mensen vinden van een vegetariër die hen op hoge toon hypocrisie en medeplichtigheid aan moord verwijt, terwijl hij zelf wel rondloopt in speciaal op maat gemaakte leren schoenen? Wiens Maserati van binnen bekleed is met dood beest? Die zelfs zijn handschoenen laat maken van Italiaans leer?

Terechte vragen, want het is immers Kelder zelf die altijd roept dat als er minder vraag is naar afgeleide producten van dode dieren, zoals hun vlees en huid, het mechanisme van vraag en aanbod uiteindelijk vanzelf leidt tot minder gedode dieren.

Ik denk dat in deze moddersmijterij vooral de uitspraak ‘zaai, en gij zult oogsten’ van toepassing is. Van Stokkum is de energie niet waard, en Kelder zou beter moeten weten, want alle verwijten zouden als een boemerang op hem terug kunnen slaan.