Het huilt in Argentinië

Niets is vervelender dan problemen met je vlucht naar een ver land. Maar je baggage verliezen is erger.

Laat het maar aan Kaj en Marie over om in problemen te raken op de verkeerde momenten.

De vlucht naar Argentinië was geboekt met Iberia. Want die Spaanse vliegmaatschappij had nu eenmaal de goedkoopste retourvlucht naar Buenos Aires. We hadden al gehoord dat er regelmatig problemen zijn met deze maatschappij, dus toen wij om 06:30 ´s ochtends op Schiphol arriveerden en vernamen dat de tussenstop naar Madrid niet doorging, zakten we spreekwoordelijk door de grond.

Het bleek niet aan Iberia te liggen, maar aan de mensen in de verkeerstoren van de luchthaven van Madrid, die een wilde staking waren begonnen. Iberia kwam meteen in actie en boekte iedereen om. Wij kregen een directe vlucht met KLM naar Sao Paulo, en van daaruit een vlucht met de Braziliaanse luchtvaartmaatschappij TAM naar Buenos Aires.

Tip: vlieg nooit met een tussenstop via Sao Paulo naar Buenos Aires.

De vlucht naar Sao Paulo ging prima, maar in Sao Paulo ging het direct mis. Een medewerker van KLM stuurde ons EN onze baggage naar een verkeerde terminal. Daar aangekomen, met nog ongeveer 35 minuten te gaan voor het TAM-toestel opsteeg naar Buenos Aires, kregen we van een hoofdschuddende dame te horen dat we weer terug moesten naar Terminal 1.

We hebben het gerend en kwamen ruim op tijd aan. Maar de baggage vast niet, zo vermoedden wij, dus controleerden wij bij een andere TAMM-medewerker hoe het zat met de baggage. ¨Geen probleem!¨, verzekerde zij. Ze had het nog gecheckt bij iemand in het TAM-kantoor.

Wel een probleem, dus. Eenmaal aangekomen in Buenos Aires bleek onze baggage ergens anders te zijn. In het hotel zijn we twee dagen bezig geweest met het aansporen van TAM-mensen om toch vooral achter onze baggage aan te gaan.  Dit op aanraden van een medewerker van het hotel, een Argentijn die zei ¨mijn mede-Argentijnen goed te kennen¨. Op zijn advies vooral veel gescholden, getierd en gevloekt aan de telefoon. Niet onterecht; Google zelf maar eens de horrorverhalen van andere mensen die op Sao Paulo hun baggage kwijtraakten en nooit meer terugzagen…

Het had effect, twee dagen later stonden onze rugtassen fier in de slaapkamer.

Eindelijk konden we met een gerust hart genieten van het immense Buenos Aires, waar alles G-R-O-O-T is. De eerste dag dachten we eenvoudig wat rond te lopen om ¨de stad even te bekijken¨. Na drie uur op dezelfde ´avenida´ te hebben gelopen zonder te komen waar we wilden, hebben we toch maar een taxi aangehouden. Kost bijna niks en er zijn er 36.000 van in Buenos Aires, dus het is altijd prijs.

De hoofdstad is,  zoals alle steden in Argentinië, geheel verdeeld in kwadranten, keurig vierkante huizenblokken. Zo af en toe loopt er een diagonale superavenida doorheen – minstens zes rijstroken – maar de stad wordt er niet minder spannend om.

In de wijk Palermo Viejo kom je vooral Argentijnse yuppen tegen en Nederlandse meiden die iets te hard de dames uit de ¨Julia´s Tango¨-serie probeerden na te doen. Uiteraard is er een Nederlandse kroeg en stonden de Nederlanders er hun heimwee op te lossen. Verder is het een leuke wijk die qua sfeer ergens tussen de Amsterdamse Pijp en de PC Hooftstraat in zit.

Voor het echte PC Hooftstraat-gevoel ga je naar Recoleta, waar de monumentale villa´s nog gewoon bewoond worden, in plaats van uitgewoond door bedrijven, zoals veelal het geval is in Amsterdam.

La Boca en San Telmo zijn de arbeiderswijken. La Boca wordt ´s nachts het beste gemeden door niet-inwoners (en vooral toeristen), San Telmo lijkt op de oude Pijp (voordat die veryupte) en het centrum is ´s avonds na 21:00 zo goed als dood, tenzij je je bevindt op de Avenida del Mayo of de Avenida Corrientes, waar het leven 24 uur per dag doorgaat.

Nu zitten we in Salta, in het noordwesten van Argentinië. Het was me al vaker opgevallen dat het ongeluk soms aan ons lijkt te kleven, en het regent hier dan ook echt pijpenstelen. Het lijkt wel Almere, in het midden van de herfst; veel lelijke gebouwen die lukraak geplaatst zijn en alles is nat. Maakt de vakantielol er niet beter op, maar we laten het niet op ons zitten: morgen huren we een auto en gaan we de vallei uit waar Salta in ligt. Het regent ook buiten de vallei, maar veel minder hard en bovendien is het er in ieder geval warmer.

Op het programma staat Cafayate, en – afhankelijk van het weer – Cachi of de ruïnes van Quilmes, ten zuiden van Cafayate. In deze plaats gaan we wijn proeven in de bodega´s (wijngaarden) die vooral witte wijn maken. De reis naar Cachi hangt af van de toestand van de wegen. Tussen Cafayate en Cachi bestaan de wegen uit zand, grind en kiezels, dus als het zo hard blijft regenen als nu, worden die wegen één grote modderstroom waar onze Volkswagen GOL niet tegenop kan. (De grotere 4X4´s waren allemaal verhuurd.)

Daarna is het terug naar Buenos Aires, waar we de bus pakken naar Iguazu – waar het volgens de weersberichten nu in ieder geval stormt, maar waar het wel snikheet is. Zoals dat hoort, want we zitten dan zowat middenin de Amazone-jungle. Daarna Mendoza, waar het ook schijnt te regenen, en El Calafate in het zuiden, waar we gletsjers gaan bekijken.