Rita Verdonk’s opmars in de peilingen lijkt onstuitbaar. Dat zal ook wel even zo blijven. Haar partij zal mogelijk in een volgende regering stappen – en dan zal Trots op Nederland een enorme duikeling maken. Want ook Verdonk’s partij zal gaan hervormen, en de rekening daarvan moet hoe dan ook betaald.
Er zijn voor enkele grote kiezersgroepen een paar leidende sociale problemen die bovenaan hun prioriteitenlijstje staan.
Voor veel Verdonk-kiezers zijn dat integratie en immigratie, sociale lastendruk en (het gevoel van) veiligheid. Dat Verdonk op het gebied van belastingen en premies (sociale lastendruk) en veiligheid nog geen enkel officieel standpunt te berde heeft gebracht, maakt veel kiezers daarbij niet uit. Men ‘voelt’ dat zij die dingen anders zal aanpakken.
Dat zal vies tegenvallen. Neem Balkenende-2, een regering die bijna revolutionair te werk ging. Er werd bezuinigd en hervormd, waarbij de grootste in het oog springende hervorming die van het ziektekostenstelsel was.
Dat kabinet volgde de conservatief-liberale leer die het individualisme voorop stelde, voorzien van een randje christen-democratisch collectivisme. Daarin zal Verdonk zich nauwelijks of niet onderscheiden. Maar wat gebeurde er onder dit kabinet van marktdenkende scherpslijpers? De ziektekostenverzekering werd voor iedereen duurder!
Pre-pensioen, VUT? Afgeschaft! WW-uitkering? Ingekort! De voorwaarden om in de Bijstand terecht te mogen komen? Verzwaard!
Maar ging de sociale lastendruk voor al die mooie individuele burgers omlaag? Nee!
En dat in een tijd van economische teruggang, waarbij de werkloosheid onder kiezers steeg en de vooruitzichten niet al te best waren.
Een effect kon niet uitblijven. Zeer kort na de eerste Prinsjesdag van Balkenende-2, waarin al deze plannen werden aangekondigd, stortten CDA, VVD en D66 in de peilingen in elkaar en schoot de PvdA omhoog.
De reden: kiezers die de PvdA verlaten hadden voor CDA, VVD en (toen nog) de LPF, hadden dat grotendeels gedaan om de integratie- en immigratieproblematiek die tot het belangrijkste verkiezingsthema was gepromoveerd door Fortuyn en de zijnen.
Dus toen CDA, VVD en LPF (later vervangen door D66) naast integratie- en immigratie de hele verzorgingsstaat gingen aanpakken, schrokken veel kiezers zich een hoedje – “daarvoor hebben we niet op u gestemd!” – en renden terug naar de PvdA.
Uit diverse kiezersonderzoeken bleek dat tijdens de campagnes van 2003 en 2006 integratie en immigratie voor kiezers flink gezakt was op hun prioriteitenlijstje. Vooral de gestegen ziektekosten waren velen een doorn in het oog.
Er kwam een CDA-PvdA-ChristenUnie-kabinet, na een omslag in de verkiezingen van 2006, waarbij linkse partijen bij elkaar meer zetels binnenhaalden dan de (centrum-)rechtse partijen.
Maar nu blijkt dat óók linksom de sociale lastendruk stabiel blijft, of hier en daar misschien zelfs toeneemt. En dus rennen veel kiezers weer van de PvdA en CDA weg, naar Verdonk (en, in iets mindere mate, de SP en Geert Wilders).
Verdonk zal ook geen antwoord blijken te hebben op de problematiek van de lastendruk. Want ook uit haar eigen enquetes en private polling zal blijken dat kiezers minder belastingen en premies willen betalen, maar dat ze tegelijkertijd het huidige voorzieningeniveau gehandhaafd willen zien.
Inderdaad, voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten; niets menselijks is kiezers vreemd. Sterker, de kiezer wil dat de overheid juist méér taken op zich neemt, en niet terugtreedt uit het maatschappelijke veld. Het mag alleen niets kosten.
Naast het feit dat Verdonk persoonlijk al snel weer door de mand zal vallen als minister wegens gebrek aan talent, zal het kiezers absoluut niet lekker zitten dat ook een kabinet met Trots op Nederland erin flink gaat bezuinigen. En de kosten van de verzorgingsstaat neerlegt bij de kiezer.
Want linksom of rechtsom: de kiezer wil blijven genieten van voorzieningen waaraan zij de afgelopen 40 jaar hebben meebetaald. En dat kost geld, iedere dag.
Dus ook met Verdonk zullen kiezers van een koude kermis thuiskomen.
Communicatiestrateeg en schrijver van het boek ‘Megafoonpolitiek‘. Op Twitter te vinden als @kajleers. Politiek bewust, voormalig financieel-economisch journalist, muziekmaker, professionele kletskous, schrijver. Geeft ook social media-trainingen, denkt graag met je mee over communicatiestrategie. En ja, content is en blijft King.
2 reacties op “Rita Verdonk, de nieuwste koude kermis”
Beste Kaj, wat ben ik blij dat er eindelijk iemand is die in de toekomst kan zien, of niet… Misschien moet je Rita de tijd geven om haar ‘partij’ te vestigen. Een ding is zeker en dat is dat de huidige politieke partijen niet werken. Kijk alleen maar naar dit kabinet..Niets dan ellende is daar nog maar uitgekomen. Christelijke eisen over een zogenaamde zondagsrust.. en nog meer sociale en religie georienteerde zaken. We worden geleefd door een hele kleine groep fanatici (bij elkaar een paar miljoen) die geen rekening wensen te houden met de meerderheid. Als wij,de niet gelovigen nu eens allemaal gingen stemmen en niet alleen klagen dan komt er vast een ander soort regering, wellicht een die handelingsbekwaam is, en wie weet is Rita wel een van de hoofdpersonen daarin als je haar maar een kans geeft beter iets dan niets toch!!
Beste Jeangenie,
Dank voor je post. Tja, het blijft een democratie, en één van de oudste klachten rond dat systeem is dat een kleine meerderheid over een grote minderheid beslist.
Verder is Verdonk’s partij helemaal niet zo nieuw. Het is wél een makkelijke keuze van Verdonk, om het zo te doen, want nu hoeft ze zich alleen maar bezig te houden met de vraag: hoe krijg ik de macht?
In plaats van zich druk te hoeven maken over meningvorming (bah) en het paaien van leden.
Haar initiatief past ook wel een beetje in de samenleving van nu, waar we directe gratificatie willen. We moeten op een knop kunnen drukken en dan meteen krijgen wat we willen.
Dat denkt Verdonk nu te gaan bieden. Dat zal flink tegen gaan vallen.
Want ga maar na. Stel, van de 1 miljoen mensen die Verdonk’s website bezoeken, stemmen 551,000 mensen vóór het idee dat alle criminele Marokkanen direct uitgezet moeten worden naar Marokko. (Ik neem gewoon even een gek voorbeeld.)
Er heeft een meerderheid voor gestemd, maar 449,000 mensen hebben tégen dat voorstel gestemd, omdat zij het er niet mee eens zijn. En stel nou dat jij ook één van die mensen bent die het er niet mee eens is? Wat dan? Voel je je dan niet net zo buitengesloten als nu het geval is?
Verder vind ik je laatste argument – “beter iets dan niets toch!” – niet erg sterk.
Ik vind Verdonk’s initiatief juist ‘niets’, want het is niets. Het voegt m.i. echt niets toe. Daarbij gaat het Verdonk louter en alleen om de macht.